خانه ام آتش گرفتست

خانه ام آتش گرفتست آتشی جان سوز
هر طرف می سوزد این آتش پرده ها و فرش ها را تارشان با پود
من به هر سو می دوم گریان در لهیب آتش پر دود
وز میان خنده هایم تلخ وَ خروش گریه ام ناشاد
ز درون خسته ی سوزان می کنم فریاد ای فریـــــــــــــــــاد
خانه ام آتش گرفتست آتشی بی رحم
همچنان می سوزد این آتش نقش هایی را که من بستم به خون دل
بر سر و چشم در و دیوار در شب رسوای بی ساحل
وای بر من سوزد و سوزد غنچه هایی را که پروردم به دشواری
در دهان گود گلدان ها روزهای سخت بیماری
از فراز بامهاشان شاد دشمنانم موذیانه
خنده های فتحشان بر لب بر منِ آتش به جان ناظر در پناه این مشبّک شب
من به هر سو می دوم گریان از این بی داد می کنم فریاد ای فریاد ای فریـــــــــــــــــاد
وای بر من همچنان می سوزد این آتش آنچه دارم یادگار و دفتر و دیوان
وانچه دارد منظر و ایوان من به دستان پر از تاول این طرف را می کنم خاموش
وز لهیب آن روم از هوش زان دگر سو شعله برخیزد
به گِردش دود تا سحر گاهان که می داند که بود من شود نابود
خفته اند این مهربان همسایگانم شاد در بستر صبح از من مانده بر جا مشت خاکستر
وای آیا هیچ سر بر می کنند از خواب مهربان همسایگانم از پی امداد سوزدم این آتش بیداد گر بنیاد می کنم فریاد ای فریاد ای فریـــــــــــــــاد